มาร่วมยุติการผสมพันธ์เสือในกรงเลี้ยงให้เร็วที่สุด!

ในปีพ.ศ. 2561 ประเทศไทยมีจำนวนเสือที่อยู่ในกรงเลี้ยงทั้งหมด จำนวน 1,422 ตัว และในกรงเลี้ยงส่วนบุคคล อีก 196 ตัว ส่วนใหญ่เป็นเสือโคร่งเบงกอลหรือเสือโคร่งไซบีเรียซึ่งไม่ใช่สายพันธุ์ท้องถิ่น การผสมพันธุ์เสือในกรง ทำให้จำนวนเสือเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วถึงกว่า 200 ตัวในรอบสิบปีที่ผ่านมา บ่งชี้ให้เห็นว่าไม่ใช่เพื่อการอนุรักษ์ แต่เป็นการเร่งเพิ่มจำนวนเสือ เพื่อนำเข้าสู่อุตสาหกรรมที่ใช้สัตว์ป่าเพื่อความบันเทิง

นอกจากนี้ ข้อมูลจากการศึกษาด้านต่างๆ ยังทำให้พบว่า การผสมพันธุ์เสือที่เกิดขึ้นอย่างไม่ถูกต้องนี้ เป็นไปเพื่อตอบสนองวัตถุประสงค์ทางการค้า ทั้งเสือที่มีชีวิตและชิ้นส่วนของเสือ เช่นในกรณีของวัดเสือที่พบซากเสือ ลูกเสือ รวมทั้งชิ้นส่วนและอวัยวะต่างๆของเสือเป็นจำนวนมาก ซึ่งจะทำให้ประเทศไทยตกอยู่ในสถานะละเมิดอนุสัญญาไซเตส  ( CITES ) ซึ่งเป็นอนุสัญญาที่ว่าด้วยการค้าระหว่างประเทศ ซึ่งชนิดของสัตว์ป่าและพืชป่าที่ใกล้สูญพันธุ์ห้ามมิให้มีการค้าทั้งเสือที่มีชีวิต ชิ้นส่วน หรือผลิตภัณฑ์ โดยเมื่อเดือนมกราคม พ.ศ. 2561 คณะกรรมการอนุสัญญา CITES ได้มีหนังสือแจ้งเตือนมายังรัฐบาลไทย เพื่อให้ออกมาตรการในการควบคุมปริมาณเสือที่อยู่ในกรงเลี้ยง เนื่องจากมีมากเกินความจำเป็น และอาจมีการลักลอบค้าอย่างผิดกฎหมายได้ ทั้งนี้ กระบวนการผสมพันธุ์ดังกล่าวยังเป็นต้นทางและจุดเริ่มต้นของการลักลอบค้าชิ้นส่วน เพื่อทำยาแผนโบราณและผลิตภัณฑ์ต่างๆจากชิ้นส่วนเสือ การแก้ไขกฏหมายว่าด้วยการผสมพันธุ์เสือเพื่อใช้ในการพานิชย์ดังกล่าว จึงเปรียบเสมือนการดับไฟแต่ต้นลมและยุติวงจรการค้าชิ้นส่วนเสือไปในตัว

ยุติการผสมพันธุ์เสือในกรง คือยุติการทารุณกรรมสัตว์

กระบวนการเลี้ยงที่ไม่เหมาะสม ทั้งขนาดของกรง สถานที่เลี้ยง อาหาร รวมทั้งการฝึกเสือเพื่อนำมาแสดง เป็นภาพรวมที่ทำให้เสือแต่ละตัวต้องพบกับความทุกข์ทรมานแสนสาหัส นับตั้งแต่ลูกเสือที่ถูกพรากจากแม่ตั้งแต่ยังเล็ก เพื่อให้แม่เสือมีโอกาสผสมพันธุ์อีกครั้งได้เร็วขึ้น ซึ่งตามปกติ ลูกเสือจะหย่านมเมื่ออายุ 4-6 สัปดาห์ และแยกจากแม่เมื่ออายุ 1-2 ปี กลับถูกนำมาเลี้ยงโดยคนเมื่ออายุเพียงแค่ 2 เดือน และให้อาหารที่ไม่เป็นไปตามธรรมชาติของลูกเสือ ทั้งยังต้องทำกิจกรรมเพื่อให้ความบันเทิงกับคน เช่น ถูกอุ้มถ่ายรูป และป้อนนมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้ลูกเสืออ่อนแอและมีสุขภาพไม่สมบูรณ์ ทั้งนี้ยังรวมไปถึงการแยกลูกเสือออกมาฝึกเพื่อการแสดง เช่น การลอดห่วงไฟ หรือการจัดแสดงที่ขัดกับหลักพฤติกรรม เช่น การขังรวมเพื่อให้ลูกเสือใช้ชีวิตร่วมกับสัตว์ชนิดอื่น เช่น การให้กินนมจากแม่หมูเป็นต้น เสือโต จะถูกเลี้ยงด้วยโครงไก่และเนื้อหมูเนื้อวัวแล่ปรุงสุก ซึ่งทำให้สูญเสียวิตามินตามธรรมชาติไป บางครั้ง อาหารของมัน จะเป็นอาหารสำเร็จรูปของแมวและหมา ทำให้เสือส่วนใหญ่เกิดภาวะขาดสารอาหาร เพราะตามธรรมชาติ เสือจะกินซากสัตว์ทั้งตัว ที่รวมเนื้อ กระดูก และหนัง เพื่อให้ได้โปรตีน ไขมัน และสารอาหารที่จำเป็นในปริมาณสูงเท่าที่ร่างกายต้องการ

กรงที่คับแคบ และการฝึกบังคับที่ทารุณก่อนและระหว่างการแสดง เช่น การใช้ไม้ทุบตี การดึงหนวดดึงหาง การเตะถีบ รวมทั้งการไม่ให้อาหารเมื่อเสือไม่ทำตาม ทำให้เสือหวาดกลัว เครียด และเกิดการบาดเจ็บ สิ่งหล่านี้ก่อให้เกิดพฤติกรรมที่บ่งบอกถึงสภาวะจิตใจที่ไม่ปรกติได้ชัดเจน เช่น การส่ายหัวไปมา การขบเคี้ยวอุ้งเท้า และการก้าวย่างช้าๆซ้ำๆ บอกถึงความเครียดและความขุ่นเคืองในที่พักอาศัย ซึ่งมีสภาพแวดล้อมไม่เอื้ออำนวยต่อพฤติกรรมตามธรรมชาติของสัตว์ รวมไปถึงการเลี้ยงดูที่ไม่เหมาะสม เสือที่อยู่ในธรรมชาติมีอาณาเขตของตัวเอง ชอบว่ายน้ำและออกหากินช่วงมืดระหว่างหัวค่ำถึงเช้าตรู่ จะเดินราว 16-32 ก.ม.ต่อคืน พื้นที่สำหรับเสือ 1 คู่ หรือเสือแม่ลูก อย่างน้อยคือ 500 ตารางเมตร ต่างจากในกรงที่แคบเพียง 20 ตารางเมตร ทำให้เสือไม่สามารถทำกิจกรรมตามพฤติกรรมตามธรรมชาติได้ ส่งผลให้สร้างความเครียดแก่เสือที่อยู่ในกรงให้อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง