ปัญหาที่ต้องได้รับการแก้ไข
สัตว์ฟาร์มส่วนใหญ่ในประเทศไทยถูกเลี้ยงไว้เพื่อการบริโภค และเลี้ยงอยู่ในระบบการทำปศุสัตว์แบบอุตสาหกรรม โดยเฉพาะหมูและไก่ที่จัดเป็นสัตว์เศรษฐกิจของประเทศ
สัตว์เหล่านี้ได้รับความทุกข์ทรมานจากการเลี้ยงที่ไม่ใส่ใจหลักสวัสดิภาพสัตว์ เช่น การเลี้ยงแม่หมูในกรงขัง การตัดตอนอวัยวะลูกหมูที่สร้างความเจ็บปวดทรมาน การเลี้ยงไก่ในโรงเรือนปิดอย่างแออัด รวมถึงการเลี้ยงไก่สายพันธุ์โตเร็วที่สร้างปัญหาทางสุขภาพและการใช้ชีวิตของไก่อย่างรุนแรง
ถึงเวลาแล้วที่เราจะคิดทบทวนถึงระบบการทำฟาร์มและร่วมกันสร้างการเปลี่ยนแปลง เพื่อสวัสดิภาพสัตว์ฟาร์มที่ยั่งยืน
ในทุกๆปี 3 ใน 4 (75%) ของยาปฏิชีวนะที่ผลิตทั้งหมดบนโลก ถูกนำมาใช้ในฟาร์มอุตสาหกรรม ซึ่งถูกใช้มากกว่าการรักษาในคน
การใช้ยาปฏิชีวนะที่เกินความจำเป็นจะก่อให้เกิดเชื้อแบคทีเรียดื้อยา หรือเรียกอีกอย่างว่า “ซุปเปอร์บั๊กส์ (Superbugs)” ที่อาจมีการปนเปื้อนอยู่ตามแหล่งน้ำและสถาพแวดล้อมรอบๆฟาร์มอุตสาหกรรม ซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้รับการตรวจสอบ
ปัจจุบันทั่วโลกมีผู้เสียชีวิตจากแบคทีเรียดื้อยากว่า 700,000 คนต่อปี และในประเทศไทยมีผู้เสียชีวิตปีละกว่า 30,000 คน หรือ 1 คนในทุกๆ 15 นาที
ฟาร์มสัตว์ในระบบอุตสาหกรรมเป็นตัวการสำคัญในการเร่งให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศรวมถึงส่งผลกระทบร้ายแรงต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของพวกเรา
จากรายงานขององค์กรพิทักษ์สัตว์แห่งโลก ที่ได้ทำการสำรวจแหล่งน้ำสาธารณะและสิ่งแวดล้อมรอบฟาร์มในหลายประเทศรวมถึงประเทศไทยพบว่า มีการปนเปื้อนของแบคทีเรียดื้อยาจากฟาร์มอุตสาหกรรมเป็นจำนวนมาก และบางตัวอย่างที่พบก็เป็นเชื้อที่ดื้อต่อยาปฏิชีวนะในกลุ่มที่มีความสำคัญสูงสุดต่อสุขภาพมนุษย์