สัตว์จำนวนมากกำลังทุกข์ทรมานจากการปะทุอย่างต่อเนื่องของภูเขาไฟในประเ ทศวานูอาตู

สัตว์เลี้ยงและสัตว์ในฟาร์มหลายหมื่นตัวกำลังตกอยู่ในความหวาดกลัวและต้องเผชิญหน้ากับความตาย การเจ็บป่วยจากการปะทุอย่างต่อเนื่องของภูเขาไฟและการฟุ้งกระจายของเถ้าภูเขาไฟ ซึ่งพวกมันกำลังต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน 

ภูเขาไฟแอมเบ้ (Ambae) ในประเทศวานูอาตู เริ่มปะทุขึ้นเมื่อเดือนกันยายน 2017 และยังไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงสัตว์ต่างๆบนเกาะกำลังเผชิญกับความทุกข์ทรมานจากการบาดเจ็บ การขาดอาหาร และความกระหายน้ำ มีสัตว์จำนวนมากตายจากภูเขาไฟระเบิดครั้งนี้ เรากำลังอยู่บนเกาะแอมเบ้ (Ambae)

ทำงานร่วมกับรัฐบาลของประเทศวานูอาตูเพื่อเข้าช่วยเหลือและฟื้นฟูสัตว์ต่างๆอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

การดูแลอย่างเร่งด่วน 

ในแผนการช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน เราได้มอบถังน้ำขนาด 5 แกลลอนให้กับครอบครัวที่เดินทางกลับไปยังเกาะหลังการอพยพเมื่อเดือนกันยายนที่ผ่านมานอกจากนี้เรายังมอบยาปฏิชีวนะแก่สัตว์ที่เจ็บป่วยและให้ยาฆ่าเชื้อเพื่อรักษาบาดแผล โดยรวม เรากำลังช่วยเหลือสัตว์กว่า 38,000 ตัวที่ได้รับผลกระทบจากการประทุของภูเขาไฟ ซึ่งรวมทั้งการปศุสัตว์และสัตว์เลี้ยงต่างๆ อย่างหมู แพะ แกะ ไก่ แมว และสุนัข เถ้าของภูเขาไฟลอยฟุ้งไปทั่วเกาะแอมเบ้ (Ambae) และตกลงในหมู่บ้านและทุ่งหญ้าต่างๆ ซึ่งหากสัตว์เหล่านี้กินเถ้าภูเขาไฟเข้าไปอาจทำให้เกิดการปวดท้องอย่างรุนแรงและปัญหาเกี่ยวกับระบบทางเดินหายใจได้

“เหมือนฟ้าร้องจากใต้พื้นดิน” 

เราได้พบกับ Mr. Lamarsdel Lolo ชาวท้องถิ่นซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้าน Lolowai ในแอมเบ้ (Ambae) ตะวันออก 

Mr. Lamarsdel เล่าว่าเมื่อภูเขาไฟปะทุครั้งแรกเมื่อเดือนกันยายนนั้นมีเสียงดังในแบบที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน ซึ่ง Mr. Ambrose Garae เพื่อนของเขาได้เล่าว่าเสียงของมันเหมือนกับ “เสียงฟ้าร้องที่ดังมาจากใต้พื้นดิน”  Mr. Lamarsdel เลี้ยงสุนัขไว้ 1 ตัว วัว 1 ตัว แมว 2 ตัว และไก่อีก 30 ตัว เมื่อภูเขาไฟเริ่มปะทุ เขารับรู้ได้ว่าสัตว์เลี้ยงรู้สึกหวาดกลัว แต่เขาจำเป็นต้องทิ้งพวกมันไว้ เมื่อเขาและชาวบ้านบนเกาะแอมเบ้ (Ambae) 11,500 คนถูกสั่งให้อพยพออกจากเกาะไปยังเกาะใกล้เคียงทันที

เขาเล่าให้พวกเราฟังอย่างสะเทือนใจเพราะเขาเห็นว่าสัตว์เหล่านั้นเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวและวัฒนธรรมของเขาทำงานให้ไวและมองไปข้างหน้า ในขณะที่รัฐบาลและองค์กรด้านมนุษยธรรมเร่งเข้าช่วยเหลือปกป้องดูแลประชาชน สัตว์เหล่านี้กลับกลายเป็นผู้ประสบภัยพิบัติที่ถูกหลงลืม เรารู้ดีว่าการช่วยเหลือสัตว์ให้ฟื้นสภาพจากภัยพิบัตินั้นเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่ง

สัตว์ไม่ควรต้องทนทุกข์ทรมาน และ ประชาชนที่ต้องพึ่งพาอาศัยสัตว์เหล่านี้ก็ต้องการให้พวกมันอยู่อย่างปลอดภัยเช่นกัน